Μια εικοσάλεπτη ταινία, ένα δοκίμιο πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις, τη ζωή και το θάνατο και συγχρόνως μια άσκηση ύφους με τίτλο Στο ΜΑΠ στα 2012 είναι το τελευταίο κινηματογραφικό πείραμα του Βασίλη Βαφέα. Ένας σουρεαλιστικός διάλογος, αποδίδεται από τρία διαφορετικά ζευγάρια με εντελώς διαφορετική υποκριτική προσέγγιση σε τρεις διαφορετικούς χώρους. Ένας ηλικιωμένος άνδρας (Κώστας Βουτσάς) και μια ηλικιωμένη γυναίκα (Χριστίνα Κουτσουδάκη) σ΄ένα μώλο, δύο νέες γυναίκες –η μία μικρότερη από την άλλη- στην αυλή ενός ιδρύματος (Μαργαρίτα Πανουσοπούλου και Τζένη Σκαρλάτου), δύο άντρες –ο ένας νεώτερος από τον άλλο- σε ένα παγκάκι νεκροταφείου (Δημήτρης Καραμπέτσης και Κίμων Ρηγόπουλος). Πόσο διαφέρει κάθε φορά το νόημα του λόγου; Πόσο διαφορετική είναι κάθε φορά η αίσθηση που δημιουργείται στο θεατή αλλά και ποια η συνολική γεύση που του μένει στο τέλος;
